Maaike Bruggeling

Maaike Bruggeling

UX Designer

We leven in een wereld met steeds sneller groeiende technologieën. We zijn nog maar net gewend aan die ene digitale ‘oplossing’ of een nieuwe technologie wordt alweer uit de grond gestampt. Over het algemeen is dit voor een gemiddelde gebruiker goed bij te houden, maar we kunnen er niet vanuit gaan, dat iedereen deze snelheid kan bijhouden. Voor websites en apps bestaan er richtlijnen waar, nu nog voornamelijk overheidsinstellingen, zich aan moeten houden. Deze regeltjes zijn erop gericht dat iedereen, ook mensen met een beperking, gebruik kunnen maken van digitale oplossingen. Dit wordt Inclusive Design genoemd. In deze blog neem ik je mee in het belang achter de ‘regeltjes’.

Op basis- en middelbare scholen komt pesten en buitensluiten van anderen vaak voor. Ben je als kind ‘anders’ dan de rest of durf je geen grote mond te geven? Grote kans dat je het slachtoffer wordt van pesterijen. Misschien heb je één van deze situaties zelf ook weleens meegemaakt. Ik wel in ieder geval, ik durfde vroeger geen grote mond terug te geven. Gelukkig is dit helemaal goed gekomen. Misschien denk je dat het buitensluiten van anderen niet zoveel meer gebeurt. Dat valt tegen. En hoogstwaarschijnlijk ben jij ook onbewust één van de personen die hieraan meedoet. “Hoe dan?” hoor ik je vragen. Een antwoord op deze vraag en tips voor een gezamenlijke aanpak lees je hieronder. 

Een toegankelijke samenleving

Een wereld waarin wij niemand meer buitensluiten resulteert in een toegankelijke samenleving. Maar hoe zou dit eruit zien? En hoe kunnen wij hier samen voor zorgen? 

In een toegankelijke samenleving zijn er bijvoorbeeld overal roltrappen en/of liften. Ook een trap voor mensen die dat juist willen, maar dan wel met een rolpad voor mensen met een rolstoel. Op het treinstation zijn er dan ook kaartjesautomaten voor kleine mensen of mensen in een rolstoel. In de trein zou je overal moeten kunnen horen over hoeveel minuten de trein bij het volgende station arriveert, in plaats van dit alleen op een bord te lezen. En wat dacht je van producten in winkels, deze zullen voor ieder toegankelijk moeten zijn. Zelfs ik kom niet eens bij de bovenste plank, laat staan iemand in een rolstoel. 

Hoe maakt technologie jouw leven gemakkelijker? Technologieën moeten ons dagelijks leven makkelijker maken, wat in veel gevallen ook zo is. Denk maar aan de handscanners in de supermarkt waardoor je nog sneller je boodschappen doet. Maar door de snelheid waarmee deze technologieën zich ontwikkelen en geïmplementeerd worden, raken we bepaalde doelgroepen en de gebruiksvriendelijkheid uit het oog. Iedereen zou moeten kunnen leven in een wereld zonder zich buitengesloten te hoeven voelen, iedereen moet kunnen meedraaien in de huidige samenleving. Zonder je beperkt te hoeven voelen. Er bestaan namelijk geen beperkte mensen, ze voelen zich alleen in vele mate beperkt omdat er in de ontwikkeling van technologieën onvoldoende met hen rekening wordt gehouden en we daardoor dus niet in hun behoeftes voorzien. 

Let’s start!

Laten we stoppen met egoïstisch te zijn, het is immers onze ethische verantwoordelijkheid om de wereld een toegankelijke plek te maken. Laten we vandaag nog beginnen door onze digitale oplossingen voor iedereen inclusief te maken. Zodat ook 500.000 visueel beperkten, 500.000 auditieve beperkten, 1.100.000 verstandelijk beperkten, 1.600.000 fysiek beperkten, 800.000 dyslecticus, 1.500.000 laaggeletterden en 3.000.000 ouderen (65+) zonder problemen een digitale oplossing kunnen gebruiken.

In mijn werkomgeving, de overheidssector van CGI, merk ik dat er steeds meer overheidsinstellingen aandacht besteden aan de zogeheten ‘Web Content Accessibi-lity Guidelines’ (WCAG) regels (W3C). Maar in de praktijk worden deze regels zeker nog niet overal toegepast, ook niet binnen de overheid. En dan heb ik het nog niet eens over zorginstellingen, banken, pensioenverzekeraars en noem het zo maar op.

Bedrijven zien de WCAG-regels als een belemmering. Het kost tijd om rekening te houden met ‘nog meer regeltjes’ en zoals we weten: tijd is geld. Uiteraard is dit een hele verkeerde gedachtegang en zou er eerder gekeken moeten worden naar wat het oplevert: meer toegankelijkheid en veel meer gebruikers.

Cost of change
Figuur 1. Experience Dynamics: The longer you wait to make changes to the design, the more expensive it be-comes.
Bron: https://www.experiencedynamics.com/blog/2014/07/making-strong-business-case-roi-ux-infographic

In de bovenstaande figuur is te zien dat hoe langer er wordt gewacht met het toepassen van aanpassingen in het design in een digitale oplossing, hoe hoger de kosten zullen zijn. Dit is ook het geval met het toepassen van WCAG. Wanneer er wordt gewacht tot het product af is, zullen de kosten voor het toepassen ervan hoger zijn dan wanneer er vanaf het begin rekening mee wordt gehouden. Ook zullen er gebruikers al afgehaakt zijn omdat zij geen gebruik kunnen maken van de digitale oplossing door het ontbreken van de WCAG-regels. 

Wat is WCAG en waarom zou ik het gebruiken?

WCAG staat voor ‘Web Content Accessibility Guidelines’. Ook wel vertaald in de richtlijnen voor toegankelijkheid van webcontent. De WCAG bevat aanbevelingen om digitale oplossingen en content toegankelijker te maken voor iedereen. Wanneer de-ze richtlijnen opgevolgd worden, worden digitale oplossingen en content toegankelijker, ook voor mensen met een ‘beperking’.

Door het toepassen van de WCAG-richtlijnen wordt de gebruiksvriendelijkheid en toegankelijkheid voor iedereen beter. Mensen met een ‘beperking’ kunnen nu wél gebruik maken van een digitale oplossing. Iemand met quadriplegie (het niet kunnen bewegen van armen of benen) kan dan online shoppen. Iemand die blind is, kan het nieuws tot zich nemen. Mensen die doof zijn kunnen video’s begrijpen. En iemand die niet kan spreken, kan online zijn stem laten horen. 

Maar ook mensen zonder een ‘beperking’ profiteren hiervan. Bijvoorbeeld wanneer je een bepaalde taal niet kunt spreken, maar dan wel een artikel kunt lezen. Iemand kan door responsive design ook een website op zijn/haar telefoon bekijken. Mensen in een luide, maar ook in een stille, omgeving kunnen alsnog een video bekijken. Iemand die tijdelijk ‘beperkt’ is, door bijvoorbeeld het breken van een arm, kan nog steeds alles doen in hun dagelijkse leven. Omdat voor het product wat hij/zij gebruikt ook nagedacht is over het gebruik hiervan met maar één arm. Iemand die liever luisterend leert kan hier ook voor kiezen. En misschien nog wel het belangrijkste: Niemand hoeft zich buitengesloten en ongehoord te voelen.

Binnen CGI willen wij toegankelijkheid waarborgen. Dit proberen we in onze projecten in te zetten en ook bij onze klanten door te voeren. We kunnen WCAG assessments uitvoeren op verschillende digitale oplossingen, hiermee kunnen wij jou een rapport aanbieden met verbeterpunten. Laten we samen zitten om je verder te helpen! 

Wanneer wij het allemaal zien als onze ethische verantwoordelijkheid om mensen met een ‘beperking’ zich niet meer beperkt te laten voelen, beginnende met een inclusive design voor alle digitale oplossingen, wordt onze wereld een stuk toegankelijker. Wees niet egoïstisch, begin vandaag nog en laten we er met z’n allen voor zorgen dat niemand zich meer buitengesloten of ‘beperkt’ hoeft te voelen. Wat wordt jouw bijdrage?

Over de auteur

Maaike Bruggeling

Maaike Bruggeling

UX Designer

Maaike Bruggeling werkt sinds 2018 bij CGI als UX Designer voor opdrachtgevers in de publieke sector. Momenteel werkt ze voor een overheidsklant en zorgt ervoor dat de developmentteams een gebruiksvriendelijke applicatie ontwikkelen. Hiervoor is Maaike in nauw contact met de eindgebruikers van de applicatie. ...